Postępy w stomatologii i materiałach do jamy ustnej były powolne i ciągłe oraz zgodne z postępami w innych naukach. Niezależnie od wieku, różne materiały, które się pojawiły, miały bardzo istotny wpływ na ówczesną technologię renowacji. Praktyka medycyny jamy ustnej rozpoczęła się już w 3000 roku p.n.e., w tym samym czasie nastąpiło również stosowanie materiałów doustnych.

Początek

Materiały ustne zostały po raz pierwszy użyte w 2500 pne. Most Złotej Korony pojawił się między 700 a 500 rokiem p.n.e. Celsus w Rzymie w I wieku naszej ery używał waty, ołowiu i innych substancji do wypełniania dużych ubytków próchnicowych watą, ołowiem i innymi substancjami, aby zapobiec łamaniu zębów podczas procesu ekstrakcji, który może być najwcześniejszym materiałem wypełniającym dla próchnica. W czasach dynastii Tang w Chinach (od VII do X wieku naszej ery) odnotowano użycie srebrnej pasty do wypełniania zębów. Głównymi składnikami pasty srebrnej są srebro, rtęć i cyna, które są bardzo podobne do współczesnego amalgamatu. Od pne do 1500 rne rozwój medycyny doustnej był powolny, a główny postęp w tym okresie dotyczył odbudowy braków zębowych do wypełniania próchnicy. Według zapisów, w okresie od 1050-1122 r., ludzie wypełniali ubytki zmielonym kadzidłem, ałunem i miodem. Około 1480 r. Włoch Johannes Arcolanus wypełnił próchnicę złotem płatkowym, kolejny postęp w dziedzinie renowacji. W 1548 roku Walter Herman napisał pierwszą monografię medycyny jamy ustnej, która miała istotny wpływ na rozwój materiałów do odbudowy jamy ustnej.

Szybki rozwój

Na początku XVII wieku chemia i fizyka rozwijały się szybko. Rozwój stomatologii w XVIII wieku przyspieszył. Niektórzy uważają, że monografia opublikowana przez Pierre'a Faucharda w 1728 roku może być uznana za początek nowoczesnej medycyny doustnej. Praca obejmuje wiele dziedzin stomatologii, a także opisuje różne materiały i techniki odtwórcze stosowane w tamtym czasie. Należą do nich metody wykonywania protez z kości słoniowej. W 1756 roku Pfaff opisał sposób pobierania wycisku w ustach za pomocą wosku i zalewania modelu kalcynowanym gipsem. W 1770 Jean Darcet zaczął stosować w stomatologii stopy o niskiej temperaturze topnienia. W 1792 roku Francuz de Chamant opatentował metodę wytwarzania porcelanowych zębów, co doprowadziło do pojawienia się na początku XIX wieku porcelanowych inkrustacji.

Wiele materiałów do wypełnień i ich materiałów pomocniczych używanych w czasach współczesnych było używanych w przeszłości, ale odpowiednie zasady naukowe zostały ustalone dopiero niedawno. W przeszłości ich użycie było całkowicie ręczne, a jedynym „laboratorium” były usta pacjenta.

Stopniowo poprawiaj

Badania nad amalgamatem w połowie XIX wieku po raz pierwszy wzbudziły duże zainteresowanie w nauce o materiałach jamy ustnej i nadal jest to ważny materiał do wypełniania zębów bocznych. W tym samym czasie pojawiły się również raporty z badań ceramiki i złotej folii. Aż do niezwykłej pracy badawczej rozpoczętej przez GVBlack w 1895 roku. Te rozproszone osiągnięcia naukowe są udoskonalane. Odkryta w 1842 r. gutaperka została wykorzystana do wypełnienia kanałów korzeniowych w 1847 r. W połowie XIX w. pojawiły się jeden po drugim cement na bazie tlenku cynku z eugenolem i cement fosforanowo-cynkowy, które są w użyciu do dziś. W połowie XIX wieku wulkanizowaną gumę używano do produkcji podstaw protez i przetrwała prawie 90 lat. Dopiero w 1937 roku został stopniowo zastąpiony przez bazy metakrylanowe.

Zaawansowane materiały

Od początku XX wieku rozwój materiałów doustnych charakteryzował się udoskonalaniem i ulepszaniem różnych stosowanych materiałów, a syntezę chemiczną i fizyczną modyfikację zaczęto przeprowadzać dla jasnych celów. W tym okresie żywica akrylowa zastąpiła wulkanizowaną gumę, tworząc protezy całkowite i podstawy protez częściowych; odlewanie podbudów i uzupełnień protez częściowych z metali nieszlachetnych; Aparaty ortodontyczne wykonane ze stali nierdzewnej oraz zastosowanie różnych elastycznych materiałów wyciskowych itp. W celu promowania poprawy technologii klinicznego leczenia jamy ustnej.

Dzięki udoskonaleniu i ulepszeniom stopniowo rozwijał się rozwój proszku porcelany metalowej , proszku ceramiki dentystycznej i materiałów do odbudowy jamy ustnej . Materiały te obejmują całą dziedzinę odbudowy dentystycznej, od uzupełnień pojedynczych zębów po mosty o dużej rozpiętości. Dostępna jest szeroka gama poziomów przezierności, aby dostosować się do indywidualnych potrzeb pacjenta i preferowanej techniki pracy dentysty. Produkty stomatologiczne firmy BAOT zostały w pełni sprawdzone w eksperymentach klinicznych i na rynku światowym. Stabilna jakość i przystępne ceny sprawiają, że produkty cieszą się coraz większą popularnością.

Chociaż stosowanie materiałów ustnych ma długą historię, materiałoznawstwo ustne jako samodzielna dyscyplina kształtowało się od XX wieku. Przed rokiem 1900 w badaniu materiałów ustnych specjalizowała się niewielka liczba osób. Obecnie na świecie jest wielu dobrze wykształconych profesjonalistów z fachową wiedzą z zakresu stomatologii, fizyki, chemii i inżynierii zaangażowanych w badania i nauczanie w tej dziedzinie. W tym czasie w Szkołach Stomatologicznych wielu uniwersytetów medycznych utworzono specjalne biura dydaktyczno-naukowe, pracownie badawcze lub centra materiałów stomatologicznych, uruchomiono kursy materiałów stomatologicznych. Nadaje również stopnie magisterskie i doktoranckie w tej dyscyplinie oraz szkoli talenty specjalistyczne w zaplanowany sposób, tak aby nauka o materiałach ustnych nadal się rozwijała. Prawdziwe znaczenie przenikania się różnych dyscyplin. A od czasu ustanowienia pierwszego standardu jakości dla produktów do jamy ustnej (specyfikacja jakości amalgamatu) w 1920 r., ustanowiono międzynarodowe standardy dla różnych materiałów, narzędzi i sprzętu do jamy ustnej. W tym przypadku materiałoznawstwo ustne stopniowo przekształciło się w niezależną naukę podstawową o wartości akademickiej i poziomie teoretycznym.